Filmy Islandia

Bess, prosta dziewczyna żyjąca w szkockiej rybackiej wsi, wychodzi za mąż za Jana, starszego i doświadczonego życiowo mężczyznę. Tragedia zaczyna się, gdy Jan ulega wypadkowi i zostaje sparaliżowany.

Osadzona w Islandii opowieść o tamtejszym przestępczym podziemiu. Jej głównymi bohaterami są serbski emigrant (Zlatko Krickic), skorumpowany policjant Margeir (Sigurður Sigurjónsson), jego szukająca zemsty koleżanka z pracy (Ágústa Eva Erlendsdóttir) i mafijny boss (Ingvar Eggert Sigurðsson), którego interesy nie idą zbyt dobrze. Powiązane ze sobą historie tej czwórki tworzą niezwykły kalejdoskop współczesnej Islandii. Nazywany przez niektórych krytyków islandzkim Pulp Fiction

Indiana Jonsdóttir żyje na osiedlu mieszkaniowym na przedmieściach Rejkjaviku, wśród imigrantów, którymi szczerze gardzi. Żeruje na państwowym systemie opieki, symulując niezliczoną ilość chorób. W swoim małym, prywatnym ogrodzie trzyma największą dumę i radość życia – nagradzane na konkursach ogrodniczych drzewko Laburnum (Złotokap). Jej codzienną towarzyszką jest sąsiadka Johanna, szara, dobrotliwa kobiecina pilnująca porządku we wspólnocie mieszkaniowej, której poczciwość Indiana bezceremonialnie wykorzystuje. Pewnego dnia przedstawiciel Ministerstwa Środowiska składa Indianie wizytę, aby poinformować ją, że państwo egzekwuje nowe przepisy. Mówią one, że wszystkie rodzaje roślin, które nie rosły przed rokiem 1900, zostaną wyrwane z korzeniami. W tej sytuacji jedyną pociechę kobiety stanowi jej syn Unnar. Unnar żyje w cieniu matki, stale przez nią strofowany. Indiana traktuje go prawie jak dziecko i trochę świadomie, a trochę podświadomie cały czas powstrzymuje jego rozwój starając się utrzymać go zależnym od siebie. Z niezadowoleniem obserwuje podejrzaną pasję syna jaką jest ochotnicza grupa ratunkowa. Prawdziwym szokiem jest jednak dopiero wiadomość, że syn zakochał się w imigrantce. Wesołej, beztroskiej i szczerze oddanej Unnarowi Danieli trudno jest porozumieć się z przyszłą teściową. Tymczasem prawdziwy kataklizm dopiero przed Indianą.

Paul Dano gra Lucasa, emocjonalnie niestabilnego młodego człowieka, który został bezdomnym i żyje w kartonowym szałasie pod wiaduktem. Przytłoczony potwornym losem Lucas podejmuje równie potworną, lecz zrozumiałą decyzję: usiłuje targnąć się na swoje życie. Próba kończy się niepowodzeniem i Lucas budzi się w szpitalu, gdzie dzieli salę z Jacques’em (Brian Cox). Jacques jest w fatalnym stanie, ale nie oszczędza się. Pali, pije, przeklina. Całe jego życie kręci się wokół baru, który prowadzi i w którym mieszka. Ten podrzędny, zapuszczony lokal jest oazą, do której wstęp mają tylko nieliczni stali bywalcy. Żadnych kobiet, żadnych przypadkowych klientów. Filozofia Jacques'a jest prosta: nie istnieje problem, którego nie rozwiąże stek bluzgów. Choć skuteczna, filozofia ta ma swoje mankamenty: Jacques nie ma żadnych przyjaciół oprócz psa, a ponadto cierpi na duże nadciśnienie, przez które wciąż ląduje w szpitalu. Tam wszyscy go już znają: tym razem przykuł go do łóżka piąty zawał serca. Lucas i Jacques, pozornie niedobrana para, znajdują wspólny język. Po wyjściu ze szpitala Jacques odszukuje młodzieńca, który powrócił do swego lichego szałasu i zabiera go swojej knajpy, a zarazem domu, by nauczyć go prowadzenia baru. Nie robi tego z czystej życzliwości. Stawia sprawę jasno. Musi mieć pewność, że jego bar przetrwa. Jacques podupada na zdrowiu i potrzebuje kogoś, kto przejmie po nim schedę. Wybiera Lucasa.

Kalli, młody chłopak wychowywany przez matkę na przedmieściach Rejkiawiku, żyje w świecie pełnym wymyślonych postaci. Większość doświadczeń życiowych zdobywa poprzez ekran kina, telewizora i komputera. Boże Narodzenie ma spędzić z ojcem i jego nową rodziną, na odludnej farmie daleko na północy. Musi opuścić swój świat i odnaleźć się w nowej rzeczywistości, w której będzie zmagać się z trudami, jakie niesie „prawdziwe życie”. Wkrótce ma dość wiejskiej rzeczywistości i postanawia uciec. Naokoło śnieżyca, on nie ma zasięgu w telefonie i nagle napotyka niedźwiedzia polarnego…

Główny bohater – Kristófer – jest pracownikiem ochrony i prowadzi nudne, monotonne życie. Został zwolniony ze statku transportowego, kiedy przyłapano go na przemycie alkoholu. Stojąc w obliczu poważnych tarapatów finansowych, bohater jest gotowy na przyjęcie pomocy swojego przyjaciela – Steingrimura – który może pomóc mu, używając swoich koneksji, odzyskać dawną posadę. Kristófer postanawia spróbować swego szczęścia po raz ostatni i wypływa w trasę na statku do Rotterdamu.

Debiut islandzkiego reżysera rozgrywa się na odizolowanej farmie, gdzie młode małżeństwo opiekuje się stadem owiec. Ich surowe, wypełnione pracą życie zmienia się gwałtownie, gdy pewnej nocy w zagrodzie przychodzi na świat niezwykła istota. María i Ingvar zabierają ją do domu, a ich decyzji o przejęciu opieki nad noworodkiem towarzyszy pełne gniewu i rozpaczy beczenie owczej matki. Rosnące napięcie potęguje pojawienie się w domu brata Ingvara: pogubionego muzyka, który ma zawsze puste kieszenie i przynosi ze sobą wyłącznie kłopoty.

Lokalna eko-aktywistka Halla, podejmuje wielkie ryzyko, by chronić wyżyny Islandii.

Weź haust mroźnego powietrza, zaciągnij się śniegiem – i pozwól sobie na najdziwniejszą podróż zimową, jakiej doświadczyłeś w kinie. Surrealistyczny, absurdalny, zostawiający na białym puchu ślady czarnego humoru film Hlynura Pálmasona zabiera nas do górniczej osady położonej w środku lasu. Mieszkają tu, jak przystało na bajkę, dwaj bracia. Jeden z nich, ten młodszy, pędzi bimber, desperacko tęskni za miłością i powtarza, że każdy ma w sobie ciemną stronę. W świecie filmu jej metaforą jest kopalnia, gdzie światła czołówek z trudem rozpraszają mrok, w którym cicho narasta napięcie pomiędzy pracującymi mężczyznami. Wizyjni, zaskakujący, intensywnie oddziałujący poprzez obrazy Zimowi bracia opowiadają właśnie o tym, co ukryte: o rywalizacji, agresji, pragnieniu zemsty, które wydobyte z kopalni ludzkiej duszy ranią i niszczą. Ale także o tym wszystkim, co może powstrzymać ciemność.

Po samobójczej śmierci starszej kobiety w kościele, nowy psychiatra, Freyr (Jóhannes Haukur Jóhannesson), odkrywa, że zmarła miała obsesję na punkcie zaginionego przed trzema laty ośmioletniego chłopca. W tym samym czasie troje przybyszów z miasta przyjeżdża odrestaurować stojący na uboczu opuszczony dom, w którym z czasem zaczyna dochodzić do przerażających zdarzeń. Obie historie splata los tajemniczego chłopca, który zaginął sześćdziesiąt lat wcześniej…